چرا بچه ها دزدی می کنند؟

سمیرا میرزایی کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی‌؛ 

اگر کودک شما دزدی می کند، باید قبل از برنامه ریزی برای مقابله با رفتار، انگیزه عملش را مشخص کنید.

در ادامه چند دلیل متداول برای دزدی کردن بچه ها ذکر شده است.

۱- عدم آگاهی و درک از رفتار یکی از علل دزدی در دوران کودکی است
معمولا بچه های پیش دبستانی وسایل دیگران را بر می‌ دارند. در این سن، آنها درک روشنی از تأثیر سرقت بر دیگران و مضر بودن آن ندارند.

همچنین ممکن است به سادگی چیزی را از یک فروشگاه بردارند، زیرا آنها اقتصاد را درک نمی‌ کنند و مفهوم خرید را به درستی نمی دانند.

این زمان بسیار مناسبی است که به کودک خود در مورد همدلی آموزش دهید و بداند چرا دزدی اشتباه است، بنابراین یاد می‌ گیرند به اموال دیگران احترام بگذارند. در مورد اهمیت رها کردن وسایل دیگران مرتب با او صحبت کنید.

پس یکی از ابتدایی ترین دلایل دزدی کودکان به عدم درک آنها از کاری که انجام می دهند مربوط می شود.
بچه‌ها تا سنین ۶ -۷ سالگی مفهوم مالکیت را درک نمی‌کنند. آنچه نظر آنان را جلب می‌کند برمی‌دارند، خواه آن چیز متعلق به خودش باشد، همسایه، فامیل یا دیگران

۲- کنترل ضعیف تکانه‌ ای
کودکان در دوره ابتدایی و راهنمایی اغلب با کنترل تکانه دست و پنجه نرم می کنند. آنها ممکن است به سرعت شی مورد نظر خود را بدون در نظر گرفتن عواقب آن در جیب خود بگذارند. برای جلوگیری از سرقت، کنترل تکانه را به کودک خود بیاموزید.
۳- فشار دوستان و اطرافیان میتواند دیگر علت دزدی در کودکان باشد
دانش آموزان دبیرستان و راهنمایی ممکن است دزدی کنند چون آن شی به نظر “باحال” است! معمولا برای برداشتن کالا از فروشگاه یا دزدیدن پول از یک کیف دستی در رخت‌ کن تحت فشار قرار می گیرند.

در زمان‌ های دیگر، نوجوانان به این دلیل دزدی می‌ کنند که می ‌خواهند چیزهای خوبی داشته باشند که در غیر اینصورت توان مالی خرید آن را ندارد. برخی نوجوانان به عنوان راهی برای شورش علیه مقامات دزدی می‌ کنند.

در این سن، به احتمال زیاد با قانون مواجه خواهند شد
۴- بهداشت روانی
روانشناسی دزدی در کودکان به موضوعات بسیار عمیقی اشاره دارد، یعنی اختلالات رفتاری اساسی و یا مشکلات سلامتی ذهنی هم می‌ تواند منجر به مشکلات رفتاری مانند دزدی شود.

کودکی که در تلاش برای مقابله با طلاق والدین خود می باشد ممکن است این عمل را تکرار کند. بچه هایی که با افسردگی در کودکان دست و پنجه نرم می کند، ممکن است از سرقت به عنوان راهی برای کنار آمدن استفاده کند.

فرقی ندارند دزدی کودک از والدین باشد تا غریبه ها، به هر حال این کار آنها را در خطرات روانی بسیاری قرار می دهد که حتی در آینده (ایام بزرگسالی) می تواند به اختلال جنون دزدی تبدیل شود که عواقب بسیار تلخی به همراه دارد!

راهبردهای مداخله و پیشگیری
پرداختن به موضوع دزدی دوران کودکی نیازمند رویکردی چند جانبه است:

مداخله زودهنگام: شناسایی عوامل خطر و ارائه حمایت از کودکان در سنین پایین می تواند به جلوگیری از تشدید رفتار کمک کند.
حمایت خانواده: ایجاد پیوندهای قوی خانوادگی و ارائه نظارت مستمر، الگوهای مثبت و انضباط مؤثر می تواند به کاهش احتمال دزدی کودکان کمک کند.
منابع جامعه: دسترسی به خدمات سلامت روان، برنامه های اجتماعی و فرصت های آموزشی می تواند حمایت اساسی برای کودکان در معرض خطر فراهم کند.
راهبردهای آموزشی: آموزش به کودکان در مورد مکانیسم های مقابله ای سالم، تصمیم گیری مسئولانه و پیامدهای اعمال آنها می تواند رفتارهای اجتماعی را تقویت کند.
همکاری: همکاری بین والدین، مربیان، سازمان های اجتماعی و متخصصان حقوقی برای مداخله و پیشگیری موثر ضروری است.

برخورد مناسب با کودکی که دزدی می کند چیست؟
برخورد با کودکی که دزدی می کند به صبر، همدلی و تعهد به درک علل زمینه ای نیاز دارد.

با پرداختن به موضوع با ترکیبی از ارتباطات باز، مرزهای روشن و مداخلات مناسب، والدین و مراقبان می توانند محیطی حمایتی برای تغییرات مثبت ایجاد کنند.

به یاد داشته باشید، هدف صرفاً متوقف کردن دزدی نیست، بلکه کمک به کودک برای ایجاد یک قطب‌ نمای اخلاقی قوی و احساس مسئولیت است، تا اطمینان حاصل شود که آنها به افراد صادق و اخلاقی تبدیل می‌شوند.

نتیجه درک تأثیر متقابل پیچیده این عوامل برای رسیدگی به علل اصلی دزدی در کودکان بسیار مهم است.

مداخلات موثر باید شامل یک رویکرد جامع شامل حمایت اجتماعی، روانی و خانوادگی باشد.

این امر مستلزم همکاری بین والدین، مربیان، متخصصان سلامت روان و سازمان‌ های اجتماعی است.

همچنین نیاز به رسیدگی به نابرابری های اجتماعی و ترویج عدالت اجتماعی برای ایجاد یک محیط عادلانه تر و حمایتی برای همه کودکان است.

مهم است که به یاد داشته باشید در حالی که این عوامل می توانند در دزدی نقش داشته باشند، اما همه کودکانی که آنها را تجربه می کنند چنین رفتاری را انجام نمی دهند.

عوامل مؤثر زیادی وجود دارد و درک دقیق از موقعیت فردی هر کودک برای مداخله مؤثر حیاتی است.