از بخاری نفتی تا زائرسرا؛ آموزش و پرورش کرمانشاه زیر بار شعارها
✍️محمد حقیقی راد؛
وزیر آموزش و پرورش با شور و حرارت اعلام کرد که برای استان کرمانشاه بیش از ۱۷۰۰ میلیارد تومان بودجه در بخش‌های مختلف آموزشی در نظر گرفته شده است: ۵۰ میلیارد تومان برای دانشگاه فرهنگیان ،۴۰۰ میلیارد برای بازسازی مدارس فرسوده ۳۰۰ میلیارد برای هوشمندسازی مدارس۷۵۰ میلیارد برای تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام و ۲۰۰ میلیارد برای تجهیز سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی.
اما واقعاً چقدر از این ارقام روی کاغذ باقی خواهد ماند؟ آیا این بودجه‌ها صرفاً اعلام‌های تبلیغاتی برای اقناع افکار عمومی و آرام‌سازی فضای پرتنش فرهنگیان نیستند؟ تجربه‌ی سال‌های گذشته نشان داده که فاصله زیادی میان وعده و عمل در آموزش و پرورش وجود دارد؛ از پروژه‌هایی که نیمه‌تمام رها شدند تا تجهیزاتی که به مدارس رسید اما هیچ‌گاه نصب یا بهره‌برداری نشدند.
کاظمی از ساخت ۳۰ زمین چمن مصنوعی، ۴۵ کلاس تربیت‌بدنی، ۲ سالن ورزشی و تجهیز ۷۰۰ مدرسه به ابزار ورزشی خبر داد. هر پروژه، طبق گفته وی، ۳/۵ میلیارد تومان هزینه خواهد داشت. اما سؤال اینجاست که آیا مدارس کرمانشاه پیش از چمن مصنوعی، به کلاس‌های استاندارد، معلمان کافی، سیستم گرمایشی ایمن و میز و نیمکت مناسب نیاز ندارند؟ اولویت‌ها چگونه سنجیده شده‌اند؟ چه نهادی صحت و ضرورت این پروژه‌ها را بررسی کرده است؟ یا این‌ها صرفاً پروژه‌هایی “قابل عکاسی” برای گزارش‌های رسانه‌ای‌اند؟
وزیر خبر از ساخت ۲۴ مدرسه ۶ کلاسه هوشمند در مناطق محرومداد. بدون پاسخ به این پرسش که آیا زیرساخت‌های اینترنت، برق پایدار و تجهیزات هوشمند در این مناطق وجود دارد یا خیر؟تبدیل مدارس محروم به هوشمند، بدون حل مشکلات ابتدایی همچون سرویس بهداشتی، کتاب درسی کافی، معلم متخصص و حتی آب آشامیدنی سالم، بیش از آنکه اقدامی واقع‌گرایانه باشد، شبیه آرایش سطحی بر چهره‌ی زخمی و فراموش‌شده آموزش محرومان است
از دیگر وعده‌های کاظمی، اهدای سه یونیت دندانپزشکی به مدارس و تکمیل مجتمع فرهنگی زائرسرای اربعین بود. مشخص نیست که جایگاه این طرح‌ها در میان بحران‌های جدی نظام آموزشی کجاست؟ آیا واقعاً در شرایطی که هزاران کلاس درس در کرمانشاه هنوز با بخاری نفتی گرم می‌شوند و معلمان برای تأمین معاش دومین شغل را برگزیده‌اند، ایجاد زائرسرا باید در دستور کار وزارت آموزش و پرورش باشد؟
کاظمی مدعی شد بودجه آموزش و پرورش ۶۷ درصد رشد داشته و سرانه مدارس ۱۳۰ درصد افزایش یافته است. همچنین، رتبه‌بندی ۲۳۰ هزار معلم، مجوز جذب ۸۵ هزار معلم و بسته‌های حمایتی برای معلمان در دستور کار است. اما واقعیت میدانی این است که هنوز بسیاری از معلمان حقوق عقب‌افتاده، بیمه ناقص و ساعات کار بالا را تجربه می‌کنند و رتبه‌بندی تبدیل به رویای دوردستی شده که فقط در تیتر خبرها جلوه دارد.
در پایان، وعده جمع‌آوری مدارس کانکسی، ساماندهی پیش‌دبستانی‌ها و هنرستان‌ها و توسعه دانشگاه فرهنگیان مطرح شد. اما همه این وعده‌ها زمانی ارزشمند خواهند بود که پشتوانه واقعی، نظارت مردمی، پاسخ‌گویی و شفافیت مالی داشته باشند.
تا زمانی که پروژه‌های میلیاردی بدون گزارش عملکرد، بدون ارزیابی میدانی و بدون نظارت نهادهای مستقل اجرا می‌شوند، این سرمایه‌گذاری‌ها می‌توانند به اتلاف منابع عمومی، ناامیدی فرهنگیان و افزایش شکاف‌های آموزشی در مناطق محروم منجر شوند.
کرمانشاه، همچون بسیاری از مناطق کشور، سال‌هاست که از محرومیت آموزشی رنج می‌برد. زمان آن رسیده که به‌جای وعده‌های رنگارنگ، برنامه‌ای منسجم، مشارکتی و واقع‌گرایانه برای بازسازی زیرساخت‌های آموزش در استان ارائه شود؛ برنامه‌ای که معلمان، دانش‌آموزان و مردم را نه به عنوان مخاطب تبلیغات، بلکه به عنوان صاحبان واقعی آموزش به رسمیت بشناسد.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰