گویی، ما هنوز تولد «سوژه ایرانی» را باور نکرد‌ه‌ایم و مرتب جوانی که خود می‌تواند راه‌حل باشد را به «مسأله» بدل می‌کنیم. مرتب اعمال آنان را ارزیابی کرده و برچسب‌های خودمان را به آنان می‌زنیم؛
حال با این اوصاف باید گفت در کلانشهر هایی همچون کرمانشاه بنابر بر کمبود امکانات و تجهیرات لازم در حوزه های مختلف با مولفه های مختلفی دست و پنجه نرم می کند . بحث سرانه فرهنگ، ورزش و ایجاد فراغت و نشاط اجتماعی شاید از کمبود هایی باشد که یک جوان کرمانشاهی انتظار دارد در شهری که زندگی میکند خدمات و امکانات شهری به نسبت جوانان ان شهر محیا باشد ولی همیشه جایی خلا وجود دارد و حال در این نوشتار به غول مشکلات جوانان کرمانشاهی می پردازیم
گفتن از «رنج‌ جوانی» از موضوعات سهل و ممتنع است. مصائب جوانی را با کلید واژه‌های مختلفی می‌توان درک کرد که از آن جمله «بحران هویت»، «ریسک‌ها و مخاطرات»، «ابهام و پیچیدگی‌ها» و «سرخوردگی‌ها و سرگشتگی‌ها» است. «رنج» به معنای میزان فاصله از «امر مطلوب» است. رنج‌ها همواره تابع امکانات زیرساختی، رفاهی و فرصت‌های اقتصادی نیستند بلکه گاهی رنج‌ برساخته ذهن جوان است. برخی تحلیلگران اجتماعی بر این باورند که در جوامع مدرن، جوانی به «مسأله» بدل شده است در حالی که جوانی از ظرفیتی برخوردار است که می‌تواند راه‌حلی برای بسیاری از چالش‌های مدرن ما باشد. در دنیای مدرن، رنج جوانی برآمده از سه مؤلفه «مفهوم نسل»، «فاصله نیاز و امکانات واقعی» و «تعامل ساختار و فرهنگ» است و همچنین در کتاب «جوانی پررنج» اثر دکتر محمدحسن ناصرالدین صاحب‌الزمانی ،رنج‌های جوانی را در ۱۷ مؤلفه لیست می‌کند که عبارتند از تحصیل، تفریح، مقبولیت و خودیابی، نمایشگری و بیانگری، مسأله جنسی، همسرگزینی، طلاق، نظام وظیفه، جنگ نسل‌ها، همزیستی بدون تفاهم، تضاد ارزش‌ها، ناهمگونی مدرسه و جامعه، عدم استقلال یا استقلال زیاد، فاصله طبقاتی و خواسته‌ها با فرصت‌ها، نبود راهبری و الگو، هراس از رقیب، نداشتن آرمان‌های اجتماعی، تنش و ارتباط با خانواده.
حال طبق ۱۷ مولفه ای که دکتر محمدحسن ناصرالدین صاحب‌الزمانی در خصوص رنج‌های جوانی مطرح می کند می توان از این مولفه ها نتیجه گرفت که جوانان کرمانشاهی را بر بنیاد برساخت‌شده اجتماعی خودمان تعریف و ارزیابی می‌کنیم و پیوسته آنان را موضوع تابوهای خود قرار می‌دهیم. قدرت صدا، متن، سیاست و انضباط اجتماعی ما از خانواده تا کلاس درس، سازمان‌های کار، میدان ورزشی، دانشگاه ، مشارکتهای اجتماعی و دیگر حوزه‌های مربوط به جوانان را دربرمی‌گیرد.
جوان‌های امروز کرمانشاه عمدتاً متولدین دهه ۸۰- ۷۰ هستند؛ یعنی، نه خاطره‌ای از جنگ دارند و نه خاطره‌ای از انقلاب. با این حال، مرتب آنان را سوژه کرده و ارزش‌ها و هنجارها را برای آنان روایت می‌کنیم و این در حالیست که جوانان دیروز، «ذخیره سنی» داشتند اما جوانان‌ امروز «تنش سنی» دارند و آنان که ذخیره سنی داشتند، برای آنان که تنش سنی دارند، مرتب برنامه‌ریزی کرده و نصیحت و توصیه می‌کنند.
منظور از «ذخیره سنی» این است که جوان دیروز کرمانشاه ذخیره ارضا داشت؛ جوان دیروز یک آرمان و دنیای مطلوب را دنبال می‌کرد اما جوان دوره امروز و پسامدرن و خصوصاً در جامعه‌ای که مدرن‌نشده در حال پرتاب شدن به جامعه پست‌مدرن است .
جوان دوره گذشته «دلشده آرمانشهر» بود اما جوان دوره کنونی «دلزده ویرانشهر» است و جوان امروز «تنش سنی» دارد، تنش کیفیت آموزشی، کنکور، سلامت (مرتب سن خودکشی، سکته و بزه پایین می‌آید)، جوان امروزی «تنش تنها زیستی» دارد چراکه زمینه و بسترهای لازم برای ازدواج فراهم نیست و از طرفی میزان طلاق افزایش یافته است. جوان امروز تنش مسیر شغلی دارد چرا که ما تعداد قابل توجهی بیکار تحصیلکرده در کرمانشاه داریم. جوان امروز تنش مسکن و زیست‌بوم دارد. جوان امروز تنش داشتن ملت –دولت، تنش سبک زندگی (مسأله دختران هنجارشکن در اینستاگرام) دارد و…
آقای استاندار و آقای شهردارکرمانشاه! با وجود اسیب های اجتماعی در کلانشهر کرمانشاه بنابر سطح فرهنگ عمومی و پراکندگی قومیت اجتناب ناپذیر است ولی به قول معروف هر دردی درمانی دارد . بنابراین آیا زیر ساخت های ورزشی و فرهنگی شهر و استان پاسخ گوی شهروندان و به ویژه جوانان این شهر است؟؟
مسئولان اداره کل ورزش و جوانان استان کرمانشاه و مسئولین عزیز ذی ربط ! جای خالی موارد زیادی از قبیل برنامه های فرهنگی، علمی، هنری، ورزشی و نشاط اجتماعی حس می شود که با برنامه ریزی صحیح و اجرای آن ها به صورت مداوم و با هدف گسترش و بالا بردن سطح فرهنگی عمومی، ورزشی و اجتماعی در شهر می تواند آثار خوبی برای شهر در بلند مدت و چه بسا کوتاه مدت بگذارد و استان کرمانشاه می تواند با نگاهی ویژه و تکیه بر ظرفیت های استان جایگاه مناسبی از موفقیت ها را از آن خود کنید و همچنین استفاده از پتانسیل بالقوه جوانان وسازمان های مردم نهاد که در کنار مردم و با حداقل امکانات همیشه اتفاقات ویژه ای را رقم زده اند، می تواند بستری باشد تا راه رشد و شکوفایی شهر در مسیر قرار بگیرد که شاید تا کنون به فراموشی سپرده شده است.
و کلام آخر اینکه بنابر فرمایش مقام معظم رهبری، جوانان راه حل کشوراند نه مشکل کشور، لذا باید توجه بیشتری به جوانان کرد، بی‌شک ضربه اصلی برخی کوتاهی‌ها در ابتدا متوجه جامعه و سپس جوانان می شود و این موضوعات با گذشت زمان تزریق ناامیدی به جوانان است که نادیده گرفتن آن از سوی مسئولان قابل پذیرش نیست و ضربه سنگینی به کرمانشاه و حتی ایران عزیز وارد می‌کند که آیندگان از مشکلاتش رنج می‌برند.