به گزارش ایرسا آنلاین، آفتاب هنوز بالا نیامده که پیاده از روستای محل سکونتش به سمت گیلانغرب حرکت می‌کند و از آنجا هم باید بیشتر از دوساعت تا کرمانشاه مسیر را طی کند.
در بین راه برای رسیدن به مقصد مجبور است پیاده شده و دوباره با وسیله‌ای دیگر مسیر را ادامه دهد تا به بخش بیلوار برسد، اما این انتهای مسیر نیست، باید یکساعتی هم پیاده روی کند و اگر خیلی خوش شانس باشد شاید با عبور وسیله نقلیه ای بتواند سواره برود تا به روستا برسد.
وقتی تصمیم به تهیه این گزارش گرفتم او را دعوت کردم تا این مسیر را از کرمانشاه تا روستا‌ی محل تدریس اش همراهمان باشد
معلم جوان در طول مسیر از کارش برایمان گفت ” اینکه یکسالی می‌شود که شغل معلمی را انتخاب کرده است”
او می‌گفت” خودش این مسیر دور را برای تدریس انتخاب کرده و سختی آن را زکات علمش میداند. ”
آقای حامد حسینی گرمای آفتاب و سرمای زمستان را به جان خریده و به خاطر عشق و علاقه اش به شغل معلمی، این راه دور را حالا با زبان روزه طی می کند.
آقای معلم می‌گوید” مسیر خانه تا مدرسه را به عشق شاگردانم بیرون می‌آیم و لبخندشان را با دنیا عوض نمی کنم. بعد از طی مسافتی نسبتا طولانی به روستا نزدیک ‌شدیم پسر بچه‌ای که در کنار گله گوسفندان در حال درس خواندن بود با دیدن معلمش دوان دوان به سمتش آمد، او را بغل و آرزوی خود را در قالب واژه‌های کودکانه اینگونه بیان کرد ” آقا معلم اجازه ما خیلی دلمان برایت تنگ می شود کاش مثل همیشه هرروز پیش مابیایی. ”
آقای حسینی دستی بر سر امیر علی کشید و گفت دَرسَت را میخوانی؟…
با توجه به شیوع بیماری کرونا و توصیه وزارت بهداشت برای درخانه ماندن و به حداقل رساندن رفت‌وآمدها ، وزارت آموزش و پرورش اقدام به راه‌اندازی سامانه دانش آموزی شاد کرد ،اما به علت نبود اینترنت در برخی از مناطق روستایی ، امکان بهره گیری از این سامانه وجود ندارد و حالا در برخی از این مناطق ، کار آموزش با تلاش و همکاری معلمان و دانش آموزان انجام می شود.
یزدان‌پناه مدیر کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه می گوید: برای تداوم روند آموزش ، دانش آموزانی هم که به هر دلیل به اینترنت و تجهیزات آموزشی دسترسی ندارند، آموزش از طریق تهیه کاربرگ‌های آموزشی، توزیع خودآموزهای بهاری و یا ارتباط مستقیم معلم با دانش آموز در مناطق با تعداد کم و با رعایت دستورالعملهای بهداشتی در حال انجام است.
…از زمان حرکت ما تا رسیدن به روستا ۴ ساعت می‌گذشت وقتی به روستا رسیدیم دانش آموزان با دسته گل‌های بهاری که از زمین‌های کشاورزی چیده بودند به استقبالش آمدند.
روستای هُرتگه از روستا‌های بسیار سرسبز و بکر است، اما به دلیل دورافتاده بودن هم اکنون امکان اتصال این روستا به اینترنت میسر نیست و حتی آنتن دهی تلفن هم با سختی انجام می‌شود.
آقای حسینی می‌گوید “وقتی کرونا شیوع پیدا کرد اگر چه مدارس تعطیل شد اما آموزش تعطیل نشد ، دو روز در هفته به روستا می‌آیم و به تدریس دانش آموزان مشغول می‌شوم.”
درب مدرسه حالا بسته است و کلاس در فضای بیرون برپا می‌شود البته با رعایت فاصله گذاری اجتماعی ،او در روستای این مدرسه ۱۴ شاگرد در پایه‌های مختلف ابتدایی دارد.
با مهتاب شاگرد کلاس سوم هم کلام شدم اومی گفت “من می دانم آقا معلم خیلی سختی می‌کشد تا به اینجا برسد و ما از درس هایمان جا نمانیم”.
کلام پرمحتوا و کودکانه شاگردان، آقای حسینی را به وجد می‌آورد و لبخندی آرام صورتش را نوازش می‌کند.
آقای معلم اگر چه از جایی دور و دراز برای تدریس به این روستا می‌اید، اما اهالی روستا و دانش آموزان را جزیی از خانواده خود می‌داند.
رنگ و بوی آموزه‌های این معلم سخت کوش از جنس مهربانی است وشاگردانش همواره از او درس فداکاری می آموزند…